WAT THAM SEUA วัดถ้ำเสือ

WAT THAM SEUA วัดถ้ำเสือ เสือเคยอาศัยอยู่ในถ้ำซึ่งปัจจุบันเป็นห้องโถงใหญ่ของอารามและด้วยเหตุนี้จึงเป็นชื่อตั้งอยู่ในป่าเขตร้อน ห่างจากตัวเมืองกระบี่ 10 กม. ถ้ำหลักและวัดเป็นที่น่าสนใจโดยไม่ได้มีความพิเศษเป็นพิเศษ แต่นอกเหนือจากถ้ำมีบันไดสองขั้นที่นำผู้เยี่ยมชมไปยังสถานที่ท่องเที่ยวของดวงดาว

บันไดที่ใกล้กับเจดีย์มากที่สุดและรูปปั้นขนาดใหญ่ของกวนอิมเทพธิดาแห่งความอุดมสมบูรณ์ของจีน ถือว่าลำบากน้อยกว่าทั้งสองขั้น หลังจากขึ้นบันไดเล็กๆ ขั้นแรกแล้ว ขั้นบันไดลงไปที่พื้นป่า ล้อมรอบด้วยหน้าผาหินปูนและต้นไม้ใหญ่ มีทางเดินเป็นวงกลมคดเคี้ยวรอบหุบเขาลึกและผ่านห้องนั่งสมาธิของพระสงฆ์และห้องนั่งเล่น

บันไดอีกขั้นมีบันไดมากกว่า 1200 ขั้น และเป็นบันไดที่คนใจเสาะไม่ควรพยายาม ขั้นบันไดมีความชันและไม่สม่ำเสมอและขึ้นไปบนหน้าผาสูง 300 เมตร

WAT THAM SEUA วัดถ้ำเสือ เสือเคยอาศัยอยู่ในถ้ำซึ่งปัจจุบันเป็นห้องโถงใหญ่ของอารามและด้วยเหตุนี้จึงเป็นชื่อตั้งอยู่ในป่าเขตร้อน

Bat Caves of Khao Yai National Park

WAT THAM SEUA

เวลาที่ดีที่สุดที่ควรไปคือช่วงเช้าตรู่หรือช่วงหัวค่ำ ซึ่งเป็นช่วงที่ความร้อนและความชื้นลดลง การเดินขึ้นเขาและพระอาทิตย์ตกกำลังเป็นที่นิยมเนื่องจากมุมมอง 360 องศาที่ด้านบนสุดตระการตา ล้อมรอบทะเลอันดามัน หมู่เกาะที่ห่างไกล ภูเขาหินปูน และป่าไม้

บริเวณฐานบันไดมีลิงจำนวนมาก และถึงแม้นักท่องเที่ยวบางคนจะซื้อกล้วยมากิน แต่ก็มีป้ายบอกห้ามใจ ไม่ว่าพวกมันจะเชื่องแค่ไหน พวกมันก็ยังเป็นลิงป่าและสามารถกัดและข่วนได้

วัดถ้ำเสืออยู่ในกำหนดการเดินทางของผู้ประกอบการทัวร์ทุกรายจากอ่าวนางและตัวเมืองกระบี่ และจะแตกต่างกันไปในราคาขึ้นอยู่กับว่าคุณเดินทางโดยรถมินิบัสหรือแท็กซี่ส่วนตัว เป็นไปได้ที่จะทำให้การเดินทางภายใต้ไอน้ำของคุณเอง ครั้งสุดท้ายที่ฉันทำผ่านรถสองแถวจากอ่าวนางไปยังตัวเมืองกระบี่และอีกสองแถวจากตัวเมืองกระบี่

นี่อาจเป็นวิธีที่ถูกที่สุด แต่รถสองแถวหยุดที่ถนนที่อยู่ติดกับวัดถ้ำเสือ แล้วเดินต่อไปอีก 20 นาทีเพื่อไปยังอาราม นอกจากนี้ยังไม่ง่ายที่จะได้รับรถสองแถวร่วมระหว่างทางกลับ ทางเลือกคือจ้างรถตุ๊กตุ๊กจากตัวเมืองกระบี่หรืออ่าวนางและต่อรองราคาไปวัดถ้ำเสือและไปกลับ หากคุณใช้บริการรถแท็กซี่/รถสองแถวที่วัดถ้ำเสือ ราคาอยู่ที่ประมาณ 300 บาท ไปยังตัวเมืองกระบี่ และ 500 บาท ไปยังอ่าวนาง

บทความโดย : gclub

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *